sábado, 13 de septiembre de 2008

Cronica de una boda. Parte 2ª: la Novia

Hola a todos!!

la noche de antes de la boda, me fuí a dormir a casa de mis padres, ya que me hacía ilusión salir de allí y no ver al novio hasta que llegara el momento de la ceremonia.

Por la noche estaba bastante nerviosa y con muchas ganas de que pasara rápido la noche. Me acosté sobre las 12.30 y la verdad es que me costó dormirme, pero una vez que me dormí, ya no me desperté hasta que ya era de día, sobre las 7.30 de la mañana, estube un ratito dando vueltas en la cama pero en seguida me levanté.

Desayuné y me duché, y mi madre y yo nos fuimos a la peluquería a que nos pusieran guapas!! mientras el padre de la novia fué a adornar el coche y a hacer tiempo... Estubimos mucho rato en la peluquería ya que nos tenían que arreglar a las dos.

Cuando me estaban maquillando sonó mi teléfono móvil, y le dije a la maquilladora "el que me llame hoy, tiene delito, eh?" pero cuando miré la llamada perdida, había sido el novio... que raro...
Al cabo de una hora, más o menos, aún estaba en la peluquería y ya me estaban secando el pelo, me volvió a llamar Alex y me explicó que se había quedado encerrado en un cajero!!! con el ruido del secador no le oía bien y empecé a ponerme nerviosa porque pensaba que llevaba ahí encerrado desde que me llamó la primera vez, pero no!! menos mal...

Cuando salimos de la peluquería eran ya casi las 15h y a las 15.30 iba a venir a mi casa una vecina para ayudarnos a vestirnos (el traje de la novia necesitaba un máster para ponerlo jeje) así que comimos lo que pudimos, super rápido y super nerviosos por si no nos daba tiempo!!!

No hubo problema para vestirnos, en seguida conseguimos meterme dentro de ese vestidito y hasta tubimos que esperar un rato a que llegaran los fotógrafos!!!

Llegaron los fotógrafos! estubieron cerca de hora y media haciéndome fotos, y yo, embutida dentro del vestido, haciendo posturitas jajaja. Vino Marc a entregarme el ramo y el pobrecillo se tubo que esperar en la cocina para que acabaran de hacerme fotos... el poema precioso, que me llegó al corazón de verdad ¡Gracias!

Y ya, salimos camino a la Finca!! por el camino estaba un poquito nerviosa, porque tenía muchísimas ganas de que todo empezara, pero estube mucho más tranquila de lo que había imaginado.

Llegamos a la puerta de la Finca Mas Solers y el metre nos hizo esperar fuera hasta que nos diera la señal. Cuando Alex llegó al "altar", el metre nos indicó que ya podíamos hacer nosotros la entrada. Dimos una vuelta a las fuentes del jardín con el coche y fué maravilloso ver a toda la gente que quieres esperándote a ti.


Salí del coche y mi padre y yo nos dirigimos al altar, nerviosa para no tropezarme con el vestido, la música era preciosa, y en el ambiente se podía respirar la emoción y el amor de la gente!! Pero yo miraba al fondo y... no veía al novio!!! había mucha gente haciéndonos fotos, pero no conseguía ver al hombre con el que iba a casarme, pero poco a poco la gente fué abríendome paso hasta que llegué y me senté a su lado.



La ceremonia fué muy bonita, cortita y divertida, lo que nosotros queríamos, el momento del beso fué apasionante!!!



Del reportage fotográfico, sólo puedo decir que me deboraron los mosquitos... jajaja un bonito recuerdo!!

Después pasamos a la cena, que para mí, estubo todo buenísimo, y después de hacer regalitos a las mamis, a los yayos y a los amigos, que lo pasamos genial bailando al ritmo de la música, y fué todo improvisado, empieza la fiestaaaaaa!!!!

Cuando estábamos organizando la boda, me daba mucha pena pensar que después de 8 años y medio juntos, Alex y yo no teníamos una canción nuestra, así que elegimos para abrir el baile una canción que nos gusta a los dos "Nothing else matters" de Metalica, y después de haber sentido el amor tan grande que nos tenemos durante el baile, puedo decir que ya hemos encontrado nuestra canción!!

Os dejo más fotos para que las disfrutéis.

Gracias, desde lo más profundo de nuestros corazones, por haber compartido con nosotros este día tan especial!!!






Tutuki splash!

1 comentario:

Xitus dijo...

jjajajaj què vol dir, que ja heu començat els tutukis splash?? Aquesta última frase vol dir això ;)

En fi, no "aprofundirem" més!!

El moment del nothing else matters, chapeau, de debò, va ser molt emotiu, i molt ben triat, un 10!! Igual que tot, m'ho vaig passar molt bé (gràcies per haver-nos posat un cambrer tan divertit :p).

Us aniré seguint i comentant, que jo sóc blocaire!

Salut :)

Aleix.